ตอนที่ 2

ผมเดินเข้าไปหายูโกะที่กำลังเช็ดหน้าอยู่แล้วแนะนำตัวเองเป็นภาษาญี่ปุ่น
"เอ่อ วาตาชิว่า...เจด เดส ครับ"
"พูดภาษาไทยได้ค่ะ" ยูโกะตอบกลับมาที่ผมแล้วยิ้มพร้อมกับโค้งให้นิดหน่อยตามลักษณะคนญี่ปุ่น
ผมสะดุ้งแล้วถามต่อ
"อ้าว พูดไทยได้เหรอครับดีจังชื่ออะไรครับ"
"ชื่อยูโกะค่ะ" เธอบอกผมแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรผมอีก
หลังจากนั้นผมเริ่มรู้สึกตัวว่าผู้หญิงคนนี้ "ยาก"หมายถึงสนิทด้วยยากนะครับ
เพราะว่าวันนั้นผมคุยกับเธอเพียงแค่นั้นตริงๆ ยูโกะไม่ได้สนใจอะไรผมอีกเลย ผู้หญิงคนนี้หยิ่งมากกกกกกกกกก
อย่างไรก็ตามคติของผมคือ ต้องพยายามและดักลอบต้องหมั่นกู้เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว
ผมพยายามไปที่ชุมนุมทุกวัน แน่นอนผมไม่ได้ตั้งใจไปเล่นกีฬาหรอกผมตั้งใจไปหายูโกะมากกว่า
แต่เธอก็ไม่ค่อยสนใจผมเหมือนเดิม วันนึงๆยูโกะคุยกับผใอย่างมากก็แค่ 2-3 คำเอง
สิ่งที่ผมทำได้ก็คือดูเธอซ้อมมวยแล้วก็ข้นไปเล่นด้วยบ้างก็เท่านั้น
................
...............
แล้วโอกาสก็มาจนได้วันที่ผมได้กินข้าวมื้อแรกกับเธอ
วันอากาศเริ่มหนาว ท้องฟ้ามืดเร็วผิดกวาปกติ เธอซ้อมมวยเสร็จแล้วนั่งอยู่หน้าห้องเพาะกาย
ผมเดินเข้าไปยิ้มและพูดกับยูโกะ
"เอ่อ ยูโกะครับพรุ่งนี้เย็นไปเที่ยวพัทยากันไหมครับ เราจะไปกับเพื่อนๆexchange student ก็ไปนะ ตูนกับเสตฟไง"
ยูโกะทำหน้ายิ้มและมีสีหน้าบอกให้รู้ว่าตัดสินใจลำบาก
"อื้ม.....ไม่รู้นะ...อยากไปน้า แต่......คิดยากน้า"
"เออ งั้นไม่เป็นไรไปกินข้าวกันมั๊ย"
"ไปค่ะ"
ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเกือบคิดว่าฝันไป ความจริงอยากจะตบหน้าตัวเองว่าเจ็บหรือเปล่าแต่ไม่กล้าทำต่อหน้าเธอเดี๋ยวเค้าจะหาว่าผมบ้า
"จริงเหรอรอแป๊บนะเดี๋ยวเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"ว่าแล้วผมก็รีบวิ่งไปเปลี่ยนชุดจากชุดกีฬาเป็นชุดทำงานทันที
คืนวันนั้นผมพายูโกะเดินออกไปทางท่าพระอาทิตย์ เดินเล่นทางเรียบริมแม่น้ำแสงไฟ แสงดาวดูสวยเป็นพิเศษสำหรับคืนนี้
"กินอะไรดีครับ"
"อะไรก็ได้ค่ะ"
ผมถามกลับด้วยความกวนตีนของผม
"เรอะ งั้นกินส้มตำดีไหม"
ยูโกะได้ยินแล้วทำตาโต ดีใจ
"จริงเหรอ!!ยูโกะชอบส้มตำค่ะ"
คำตอบของเธอทำให้ผมนิ่งไปประมาณ 5 วินาทีโธ่อาหารมื้อแรกทำไมเป็นส้มตำวะ?
"จ๊ะ ดีจ๊ะกินส้มตำก็ได้"

วันแรกที่เวทีมวย

ตูม!!!เปรี้ยง!!! ตุบตับๆๆ
เสียงของชมรมมวยและชมรมเพาะกายของธรรมศาสตร์ดังอยู่อย่างนี้เสมอๆทุกเย็นหลังเลิกเรียน ผมมักจะไปที่นั่นบ่อยๆเป็นประจำ เนื่องจากเคยเป็นประธานเพาะกายมาก่อน แม้ว่าตอนี้จะเรียนจบแล้วตาม
"อ้าว เจด ไปไหนมาวะนั้งก่อนๆ วันจะเอากี่ยกล่ะ"
ครูยุทธทักผมอย่างเป็นปกติทุกครั้งที่เจอผม พูดพลาดส่งบุหรี่วันเดอร์ยี่ห้อโปรดของแกให้
ผมรับมาบุหรี่มาแล้วจุดดูดพ่นควันให้เป็นรูปมังกร
"ไม่ได้ไปไหนหรอกครู มาอ่านหนังสือแล้วแวะมายืดเส้นหน่อย"
ครูยุทธหัวเราะหึหึแล้วว่า
เออ เออ ยืดเส้นเห็นมาทีไรก็นั่งคุยทุกที ไว้เจดค่อยเล่นตอนมืดๆก็ได้ ตอนนี้คนมันเยอะพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนมันมาจากไหนไม่รู้ ฝรั่ง ญี่ปุ่น จีน แขก เกาหลี ฮ่องกง เต็มเวทีเลย"
ผมมองตามสายครูที่มองไปบนเวที อืมคนมันเยอะจริงๆแฮะสงสัยต้องรอตอนมืด
ผมมองดูไปพลางสูบบุหรี่พลาง แล้วผมก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงร้อง
ย้ากกกกก!!!ตามมาด้วยเสียงของแข้งฟาดเข้ากับเป้า ตูม!!!
แล้วก็ตามมาอีกหลายชุด ย้ากๆๆๆๆๆตูมๆๆๆๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆๆ
ผมกลืนน้ำลายไป10ครั้งแล้วหันไปถามครู
"ครูนั่นใครอ่ะผู้หญิงคนนั้น? ญี่ปุ่นใช่ป่ะ? เตะหนักชิบเป๋งเลย ถ้าผมโดนเตะนี่คงแย่นะ หน้าสวยๆอย่างนี้ก็มาเรียนมวยด้วยแฮะ
วันก่อนยังเห็นที่โรงอาหารอยู่เลยนึกว่าจะทำสวยๆอย่างเดียวซะอีก"
ครูยุทธยักคิ้วให้ผมก่อนจะตอบ
"ชื่อยูโกะน่ะมาจากญี่ปุ่นพึงมาเองนะ ทำไมชอบเหรอ"ครูถามพลางยิ้มๆ
ผมหันไปมองเธอครั้งหนึ่งแล้วหันมาตอบครูยุทธ
"ชอบมาตั้งนานแล้วว่ะครู ผมเคยเห็นที่โรงอาหารมาก่อนแล้วน่ารักเป็นบ้า สวยจะตายผมว่านะเอานางสาวไทย ทุกปีมารวมกันยังไม่ได้เท่าเธอเลย"
ครูยุทธหัวเราะก๊าก
"โห เพ้อเจ้อจริงๆ คิดอย่างนั้นเลยเรอะ ดีใจล่ะสิ นั่นๆเขาจะลงมาแล้วไปหาเขาดิ"
ผมว่า "ไม่ต้องบอกผมก็ไปหาอยู่แล้ว"
จากนั้นผมก็เดินไปหาเธอขณะที่เธอกำลังแกะผ้าพันมือ แล้วก็เช็ดหน้า
ผมสูดหายใจเข้าไปเต็มแรงพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ตื่นเต้นเกนเหตุ อีกไม่กี่วินาทีแล้วสินะ ที่ผมจะได้รู้จักกับเธอ
ยูโกะ.....